Welkomstmars Emmen

Belgische vluchtelingen keren na
de Tweede Wereldoorlog terug naar België.

Vandaag heb ik meegelopen in de Welkomstmars Emmen. Een bewuste keuze. Door mee te lopen ben ik even bewust blijven stilstaan bij de vluchtelingenproblematiek. Natuurlijk kunnen wij asl individu, als kleine groep, als Emmen niet de grote problemen hiervan oplossen.
Maar wat we wel kunnen doen is de ontheemden uit een door oorlog geteisterd gebied een warm welkom geven, een dak boven het hoofd, een gevoel van veiligheid. De kinderen een kans geven om zichzelf te ontwikkelen, een perspectief bieden, een toekomst.

Wat voor mij ook belangrijk is dat je niet alleen kijkt naar de nood en de waan van de dag. In mijn beleving biedt een 'warm welkom' ook een garantie en hoop voor de toekomst. Als je hier vriendelijk ontvangen wordt, zal dit in de toekomst (als alles weer beter wordt) banden smeden, waarop een internationale gemeenschap gebouwd kan worden.

Emmen is gevraagd om zo'n 600 extra vluchtelingen op te vangen. Zeshonderd personen op een inwoneraantal van meer dan 100.000. Dat moet toch geen probleem zijn. Ik ga er dan ook vanuit dat er donderdag positief gereageerd gaat worden op de oproep van het COA aan Emmen.

En om dan toch verder in de toekomst te kijken, Emmen onderhoudt momenteel een zusterstad relatie met een stad in China. Gelet op de banden die vanuit deze situatie gesmeed gaan worden, kan er dan niet overwogen gaan worden om een zusterstad relatie aan te gaan met een stad die nu zwaar onder vuur ligt?