Tussen de drukke praktijken van de zorg voor een zuigeling, schoolgaande kinderen en het opstarten van het nieuwe seizoen bij de bibliotheek heb ik kans gezien om nog een boek te lezen. Geinspireerd door de goede verrichtingen van de Nederlanders in de Tour de France heb ik mij laten verleiden tot het nieuwste boek van Mart Smeets, 'De Afrekening'.Op de kaft wordt het boek aangeprezen als een wielerroman.
Wat mij betreft net zo'n loze kreet als die van literaire thrillers die zoveel boeken siert. Okay, er komt een waslijst van wielrenners voorbij en als locaties voor de amoureuze verhoudingen van de hoofdpersoon fungeren de plaatsen in Nederland waar de Tour de France ooit is neergestreken, maar het had net zo goed de plek van een culinair festijn als het Preuvement kunnen zijn.
Het verhaal zelf had niets om het lijf. Het was meer een registratie van feiten dan een interessante verhaallijn. En van de belangrijke verhaallijnen over doping niet verder uitgewerkt en alle personen en figuranten blijven wat mij betreft twee-dimensionaal. Ook het kijkje in de keuken van de sportverslaggever blijft bij het gluren door een gaatje in de schutting naar de buren. Niet interessant.
Nee, veel liever zijn mij de verhalen van Jean Nelissen. Deze verhalen geven wat mij betreft door de vermenging van feiten en fictie een veel beter beschrijving van de mystiek van het wielerleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten